Gąsienica

Mała żółta gąsienica,
na gałęzi sobie fika
Nóżki prędko swe podwija,
Akrobacje nam wywija.
Dzieci patrzą, dokazują
Gąsieniczkę oklaskują.
Ona zwinna, bardzo śmiała,
Jakby tańczyć dla nas chciała.
Ciałko swoje tak wygina,
Jest po prostu jak sprężyna.
Nagle dzieci patrzą co to,
Gąsieniczka robi kokon.
Bo natura już ją wzywa
Kiedy wieku jej przybywa.
Gdy w kokonie sobie pośpi
Będzie radość wszystkich gości!
Bo to rzecz jest niebywała
Jak się zmieni nasza mała.
Gdy z kokonu wyjdzie w końcu,
To poleci wnet ku słońcu.
„Jak to?” Dzieci się pytają,
Na wyjaśnienia czekają.
„Co tu mówić ,rzeknę tyle,
Z gąsienicy są motyle.”